Niet eens zo erg lang geleden, in een land hier tamelijk ver vandaan, woonde een koning, die alles deed om zijn volk vrede en welvaart te schenken. Want dan zou iedereen gelukkig zijn. De koningin (die ook heel verstandig was) merkte wel eens voorzichtig op dat gouden koetsen, droomhuizen en speeldozen niet hetzelfde waren als GELUK. Hoewel hij...

De man stapte uit wat - naar ik aannam - zijn eigen zwarte Hyundai Kona Hybrid was. Bepaald niet de goedkoopste onder de Koreanen. Dat was hem zelf trouwens ook van hieruit wel aan te zien. Hij had keurig grijs haar met een verzorgd ringbaardje en droeg zo'n bruin gebreid weekendvest. Hét uniform voor gearriveerde pensionado's. Met knopen aan de...

Wat was dat ook alweer: vrije tijd? Ik begin te begrijpen dat je - als plotseling gepensioneerd mantelzorger - in de eerste plaats het antwoord moet zien te vinden op deze knellende vraag. Vrije tijd, wat is dat? Met als toevoeging: wat je toen nog samen deed moet je voortaan alleen doen. Ook de vraag: "Zullen we…?" moet helaas...

Dat had alles met voortplantingsdrift te maken. Met dat heerlijke gevoel verliefd te zijn. Op wolken te lopen. Elke dag de zon te zien. Ook al regende het pijpenstelen. Maar dan was daar altijd weer die aangetrokken handrem. Dat voortdurende gevoel dat er ergens sprake was van een verboden vrucht. Maar welke dat was dat wist je niet....

Dus geloof maar niet in dat wat ik nu bezig ben te schrijven. Het is in werkelijkheid nog veel en veel erger. Je bent nu drie dagen dood. We keken er in zekere zin naar uit. Maar nu weet ik ook écht wát het is. Als je de Grootste Liefde - zo groot dat het in geen enkel boek beschreven staat - in je armen houdt en voor de veertiende keer fluistert:...

Mijn oudoom Zébedéus uit Woufurderbrugge is al éénentachtig jaar goed bij de tijd, nòg beter bij kas en heeft sinds vorig jaar een winkel in "Projectmeubilair & Vintage Advies". Hoe ik daar achter kwam? Wel, zo af en toe heb ik een aanval van familiezwakte en telefoneer met onze stamboom in volgorde van anciënniteit. "Ja, m'n jong", bulderde oom,...

… van de mobilisatie. Wat dat was? Iedereen die als "reservist" na school ooit verplicht was geweest een militaire opleiding te volgen, met een uniform als blijk van geschiktheid, moest als de bliksem weer in dienst. Dan konden we tenminste probéren om Hitler tegen de houden. Dat is niet gelukt. Binnen vijf dagen was ons land bezet en...

Je verleden bestaat alleen nog maar ergens op een vergeten memorystick. En dat is nog maar het laatste deel van je bestaan. En zelfs dat gaat niet verder dan het begin van dit digitale tijdperk.

We waren op weg naar een oude boerderij. Ergens in de driehoek Barchem, Ruurlo, Lochem. Meer wist 'Waze' ook niet. En die weet gewoonlijk elke straatsteen in Europa wel te vinden.

... dat auto's zelden de 100 haalden. Dat konden ze eigenlijk nog niet. Niet lang want anders rammelden ze uit elkaar. De wegen lieten dat ook nog niet toe. Met 80 kwam je er net zo goed. Hoewel… 1957 reed ik een keer 120. Geholpen door w at rugwind en hellend wegdek van met de hand in het gelid gelegde...

Wat ìk je eergisteren al had willen vertellen over oud worden en oud zijn is, dat de angst voor dood zìjn sterk afneemt. In ruil voor de angst voor hoe ga ik dood. Boven de tachtig is dat nogal actueel. Dat snap je.

Voor 't geval dat het je was ontgaan: ik kom uit de reclame. Jawel, ik kan er niet omheen: ik heb ooit getracht om mensen hun lieve geld uit te laten geven aan zaken, die ze wèl, een beetje of soms zelfs nìet nodig hadden.

Het werken bij de Nederlandse top van een, in dit geval Duitse, multinational leverde wel het Grote Geld plus het Grote Aanzien op, maar geenszins het Grote Genoegen. Ik zat daar op de twaalfde verdieping (de enige met vaste vloerbedekking vanwege de koude voeten van de Raad van Bestuur). En maakte er kennis met de standsverschillen op een manier...

We hebben een auto met bed en toilet. Daar kun je als oudere verder mee komen. Je actieradius reikt tot in alle uithoeken van het land. Nòg verder als je wilt. Je hoeft niet persé dezelfde dag terug en ook niet in een onverwacht toenemende stresstoestand te hopen op een openbaar snelwegtoilet. Om eindelijk, na haastig te zijn binnengestrompeld...

Kleine Adolf zocht een zondebok. Wat dat is? Iets of iemand die je de schuld kunt geven van je eigen rotstreken. En al pakweg 25 eeuwen zijn de joden dan het eerst aan de beurt. Waarom altijd zij weer? Geen idee. Of het moest wezen omdat die (zie het Oude Testament) op een andere Messias* zaten te wachten...

… dat we zo'n verschil maken tussen bloot en aangekleed. Er zijn maar twee soorten en negenennegentig procent daarvan mag van mij z'n winterjas wel aan houden. Ook op een zonovergoten strand. Liever dan alleen gehuld in zwembroek of bikini.

Typisch een tekst vanaf begin 19e eeuw. Logisch natuurlijk, want er was voordien nog geen deodorant. Geen zweetklier ontstopper dus. Of was het juist een VÉRstopper? Was nog geen behoefte aan.

We beleefden tweeduizendvijf of daaromtrent. En schrokken wel van het verschijnsel dat we "virus" waren gaan noemen. Een virus in je computer ha, ha, ha. Maar toch ook een beetje eng.

Er was eens een ondernemer die het heel erg moeilijk had. De boekhouder was met de kas naar de Bahama's. Op de computerafdeling waren alle data gewist. Een concurrent had de verkoopleider weggekocht. De grootste klanten waren mee overgelopen. En z'n vrouw (van wie hij zielsveel had gehouden) was er met z'n secretaresse vandoor, want dat kan óók nog...

We komen van een jaarlijkse bestuursvergadering. Ergens in de buurt van Drachten. Zijn op weg naar Sneek. Het is aardedonker en het regent. Tegenligers bespiegelen het asfalt met flitsen die ons continu verblinden. Geen verstandige automobilist is hier dol op. Toch zegt mijn passagier dat ik kennelijk goeie ogen heb. Hij was luchtmacht officier tot...

Als je jong bent en je kijkt vooruit, dan lijkt het leven nog lang en het eind nog verwaarloosbaar ver weg.
Als je dan eindelijk toch oud bent geworden dan is één ding zeker: het is veel te kort geweest.
En veel te snel voorbij gegaan.
Terugkijkend heb je - naast narigheid - toch ook veel geluk beleefd. ...

Wasbord… wasserij… wasserette… wasmachine… wasdroger…
Was nog geen tachtig jaar welvaart voor nodig.
Zijn we nu veel schoner? Zal wel.
Iets van gemerkt? Nee, eigenlijk niet.
Past een mens zich dan zo makkelijk aan?
Z'n neus in elk geval wel.
Het geurloze tijdperk is pas begin vorige eeuw begonnen.
Nog maar kort geleden dus. ...

Sommige dingen heb je niet voor het zeggen. Beginnen met leven bijvoorbeeld niet. Er wordt je dan ook niet gevraagd of je dat wel wilt. Maar aan het eind worden er geschreven en ongeschreven regels her-ingevoerd. Wel of geen wijntje bijvoorbeeld.

Ik kom uit de tijd dat men nog schrijven kon. Met de hand bedoel ik. Nog geleerd met een kroontjespen en daarna met zo'n vulpen die ik ooit van m'n zoontje kreeg toen hij 12 was en ik 35 werd. Ik heb 'm nóg. Echt waar. Die vulpen bedoel ik. De fijnste waar ik ooit mee schreef. Een Dunhill Gold...

De meester van het geschreven woord verliet z'n ivoren toren om de introductie van een nieuw product bij te wonen. Op dringend verzoek van de klant zelf. Immers, als die Douwe Egberts heet, dan weiger je hem dat niet. Dimitri - zo gaat ‘t verhaal - had er geen enkel probleem mee want D-E importeerde in die tijd ook sigaren....

Ik had een uurtje over en liep een Amsterdams reclamecafé binnen uit welk etablissement ik vroeger nog wel eens een ontwerper of een fotograaf moest plukken, als-ie aldaar inspiratie zat in te nemen. De barman herkende me niet meer, hetgeen een normaal mens gerust als een compliment mag opvatten. Zo'n café is dat namelijk.

Meer dan 500 MBO opleidingen en daar komen er nog steeds meer bij. Uit de schatkist gesubsidieerd. Of dat laatste alleen geldt voor tieners en beginnende twens of ook voor ouderen, dat heb ik zo gauw niet op kunnen vangen. Ik was toevallig even door gezapt naar Eva. Maar vind vijfhonderd hoe dan ook veel. Toch zal dat in deze...

"Mijn moeder zaliger kocht haar grutten bij Piet of Simon", mompelde de man met de Financiële Telegraaf voor zich. Het kwartje viel pas toen ik begreep dat hij De Gruyter en Simon de Wit bedoelde. "Weet ú nog wie met de supermarkt begon?" vroeg hij, " ìk dacht dat het de Spar was."