Ik heb mijn auto omgeruild. Een prototyp hybride anno 2005 tegen een Suzuki van 2004. Allebei auto’s van een onverslijtbare kwaliteit. Want motortjes maken dat konden ze in die fabrieken. Toen al. Dat blijkt nu. Twintig jaar later. Een auto die nieuw 36 duizend heeft gekost tegen één van 12 duizend toen. Verschil? Maar liefst 24 duizend euro die ik...
Ik houd niet van dauwtrappen, maar soms slaap ik kort en zodoende. Ik bevond mij derhalve op een onmogelijk uur in de Gaasterlandse bossen. Zo tussen Luts en Lemmer zal ik maar zeggen. Volgens natuurfriek en actiegroep zou daar geen wild meer huizen. Vanwege een golfbaan, de campings en het toerisme. Maar intussen weet ik wel beter!
Mijn moeder speelde piano. Elke dag. Soms uren achter elkaar. Chopin, Beethoven, Bach… noem maar op. Da's niks voor een jongetje dat eigenlijk naar de kleuterschool hoort te gaan. Maar dat ging ik niet, want het was oorlog. Als ze speelde dan bewogen haar hoofd en schouders alle kanten op. Dan leek het alsof de muziek haar al het...
Je kunt je kop meters diep in het zand steken, je kunt vluchten naar een zonovergoten land, je kunt een plastisch chirurg financieren tot er geen rimpeltje meer te verwijderen valt, maar het verval zet door. Onstuitbaar. Zo niet op de manier van de heren Alzheimer of Parkinson dan toch wel door gewoon fataal omvallen of een enge ziekte.
Vanmorgen zeker een uur besteed aan de reanimatie van m'n Senseo. Want ik wilde éérst koffie en daarna pas naar de Kringloop voor een opvolgend apparaat. Het lukte me ten derde male. Met technisch vernuft en veel azijn. Dus wéér tijdelijk.
Als het om horloges gaat ben ik net een ekster: ik kàn er niet van afblijven. Maak je maar niet ongerust: die van duizenden euro's of nog erger laten me volstrekt onberoerd. Als ik om aanzien verlegen zit moet ik het van mijn denkraam hebben. Niet van m'n polsversiering. Maar een mooie namaak Rolex, een imitatie Boom &...
Lieve Kristel,
Ik heb - onder de gegeven omstandigheden - toch een fijne avond gehad. Met vroegere vrienden uit de jaren negentig. Toen we nabij Sneek aan het water woonden. Twee huizen bij elkaar vandaan. Die vriendschap lijkt hersteld. Zo niet altijd te zijn gebleven. En ik ben heel erg zuinig met dat woord. Alledrie misten...
"Ja, je hebt gelijk. Nog even deze doos van hier naar daar."
"Niks doos. D'r staat één van m'n spieren op scheuren, want dit hou ik echt niet meer. Overmacht."
"Ja Rug, je hebt gelijk, ik voel het. En ik weet het ook: ben geen twintig meer."
"Dat heeft er niks mee te maken. Om dertig kilo te kunnen tillen...
Niet eens zo erg lang geleden, in een land hier tamelijk ver vandaan, woonde een koning, die alles deed om zijn volk vrede en welvaart te schenken. Want dan zou iedereen gelukkig zijn. De koningin (die ook heel verstandig was) merkte wel eens voorzichtig op dat gouden koetsen, droomhuizen en speeldozen niet hetzelfde waren als GELUK. Hoewel hij...
De man stapte uit wat - naar ik aannam - zijn eigen zwarte Hyundai Kona Hybrid was. Bepaald niet de minste onder de Koreanen. Dat was hem zelf trouwens ook van hieruit wel aan te zien. Hij had keurig grijs haar met een verzorgd ringbaardje en droeg zo'n bruin gebreid weekendvest. Hét uniform voor gearriveerde pensionado's. Met knopen aan de...
Als ongewild gepensioneerd mantelzorger moet je antwoord zien te vinden op de knellende vraag: alleen zijn, wat was dat ook alweer? Wat je tot nu toe samen deed moet je voortaan weer alleen doen. Ook de vraag: "Zullen we…?" verdwijnt helaas uit je dagelijks woordenboek. WE is weg. Er valt niks meer te overleggen.
Dat had alles met voortplantingsdrift te maken. Met dat heerlijke gevoel verliefd te zijn. Op wolken te lopen. Elke dag de zon te zien. Ook al regende het pijpenstelen. Maar dan was daar altijd weer die aangetrokken handrem. Dat voortdurende gevoel dat er ergens sprake was van een verboden vrucht. Maar welke dat was dat wist je niet....
Dus geloof maar niet in dat wat ik nu bezig ben te beschrijven. Het is in werkelijkheid nog veel en veel erger. Je bent nu drie dagen dood. We keken er in zekere zin naar uit. Maar nu weet ik ook écht wát het is. Als je de Grootste Liefde - zo groot dat het in geen enkel boek beschreven...
Mijn oudoom Zébedéus uit Woufurderbrugge is al éénentachtig jaar goed bij de tijd, nòg beter bij kas en heeft sinds vorig jaar een winkel in "Projectmeubilair & Vintage Advies". Hoe ik daar achter kwam? Wel, zo af en toe heb ik een aanval van familiezwakte en telefoneer met onze stamboom in volgorde van anciënniteit. "Ja, m'n jong", bulderde oom,...
… van de mobilisatie. Wat dat was? Iedereen die als "reservist" na school ooit verplicht was geweest een militaire opleiding te volgen, met een uniform als blijk van geschiktheid, moest als de bliksem weer in dienst. Dan konden we tenminste probéren om Hitler tegen de houden. Dat is niet gelukt. Binnen vijf dagen was ons land bezet en...
Je verleden bestaat alleen nog maar ergens op een vergeten memorystick. En dat is nog maar het laatste deel van je bestaan. En zelfs dat gaat niet verder dan het begin van dit digitale tijdperk.
We waren op weg naar een oude boerderij. Ergens in de driehoek Barchem, Ruurlo, Lochem. Meer wist 'Waze' ook niet. En die weet gewoonlijk elke straatsteen in Europa wel te vinden.
... dat auto's zelden de 100 haalden. Dat konden ze eigenlijk nog niet. Niet lang want anders rammelden ze uit elkaar. De wegen lieten dat ook nog niet toe. Met 80 kwam je er net zo goed. Hoewel… 1957 reed ik een keer 120. Geholpen door w at rugwind en hellend wegdek van met de hand in het gelid gelegde...
Wat ìk je eergisteren al had willen vertellen over oud worden en oud zijn is, dat de angst voor dood zìjn sterk afneemt. In ruil voor de angst voor hoe ga ik dood. Boven de tachtig is dat nogal actueel. Dat snap je.
Voor 't geval dat het je was ontgaan: ik kom uit de reclame. Jawel, ik kan er niet omheen: ik heb ooit getracht om mensen hun lieve geld uit te laten geven aan zaken, die ze wèl, een beetje of soms zelfs nìet nodig hadden.
Het werken bij de Nederlandse top van een, in dit geval Duitse, multinational leverde wel het Grote Geld plus het Grote Aanzien op, maar geenszins het Grote Genoegen. Ik zat daar op de twaalfde verdieping (de enige met vaste vloerbedekking vanwege de koude voeten van de Raad van Bestuur). En maakte er kennis met de standsverschillen op een manier...
Kleine Adolf zocht een zondebok. Wat dat is? Iets of iemand die je de schuld kunt geven van je eigen rotstreken. En al pakweg 25 eeuwen zijn de joden dan het eerst aan de beurt. Waarom altijd zij weer? Geen idee. Of het moest wezen omdat die (zie het Oude Testament) op een andere Messias* zaten te wachten...
… dat we zo'n verschil maken tussen bloot en aangekleed. Er zijn maar twee soorten en negenennegentig procent daarvan mag van mij z'n winterjas wel aan houden. Ook op een zonovergoten strand. Liever dan alleen gehuld in zwembroek of bikini.
Typisch een tekst vanaf begin 19e eeuw. Logisch natuurlijk, want er was voordien nog geen deodorant. Geen zweetklier ontstopper dus. Of was het juist een VÉRstopper? Was nog geen behoefte aan.
We beleefden tweeduizendvijf of daaromtrent. En schrokken wel van het verschijnsel dat we "virus" waren gaan noemen. Een virus in je computer ha, ha, ha. Maar toch ook een beetje eng.
Er was eens een ondernemer die het heel erg moeilijk had. De boekhouder was met de kas naar de Bahama's. Op de computerafdeling waren alle data gewist. Een concurrent had de verkoopleider weggekocht. De grootste klanten waren mee overgelopen. En z'n vrouw (van wie hij zielsveel had gehouden) was er met z'n secretaresse vandoor, want dat kan óók nog...
We komen van een jaarlijkse bestuursvergadering. Ergens in de buurt van Drachten. Zijn op weg naar Sneek. Het is aardedonker en het regent. Tegenligers bespiegelen het asfalt met flitsen die ons continu verblinden. Geen verstandige automobilist is hier dol op. Toch zegt mijn passagier dat ik kennelijk goeie ogen heb. Hij was luchtmacht officier tot...
Als je jong bent en je kijkt vooruit, dan lijkt het leven nog lang en het eind verwaarloosbaar ver weg.
Als je dan eindelijk toch oud bent geworden dan is één ding zeker: het is veel te kort geweest.
En veel te snel voorbij gegaan.
Terugkijkend heb je - naast narigheid - toch ook veel geluk beleefd. ...