Een schandpaal huwelijk als boetedoening
Dat had alles met voortplantingsdrift te maken. Met dat heerlijke gevoel verliefd te zijn. Op wolken te lopen. Elke dag de zon te zien. Ook al regende het pijpenstelen. Maar dan was daar altijd weer die aangetrokken handrem. Dat voortdurende gevoel dat er ergens sprake was van een verboden vrucht. Maar welke dat was dat wist je niet. Eén verkeerde hap en je toekomst kon totaal veranderen van groot geluk in sociale ondergang.
In feite was dat ook precies wat er aan de hand was. Het bleef een soort zwaard van Damocles dat boven de hoofden hing van elk jong stel dat o zo graag wilde genieten van hun zojuist ontdekte liefde. Waaraan wat hen betrof nooit meer een einde hoefde te komen. Maar de angst om die ene stap te ver te gaan was en bleef altijd tussen hen in staan als een dreigende donderwolk.
Want dat zwaard dat bleef daar maar hangen. Elke minuut van de heerlijke spanning je bemind te weten. En te voelen. Het had ook een naam, dat zwaard: voortijdige zwangerschap.
De natuur had daar geen boodschap aan. Die deelde kwistig allerlei gelukshormonen uit. Dat was haar taak. Al die miljoenen jaren dat de mens bestaat.
Maar destijds - voor onze generatie nog geen 65 jaar geleden - werd dat begrip voortijdig bepaald door een uiterst valse vorm van burgermans fatsoen, door de toen nog zogenaamd alwetende kerken en door gniffelende betweters die òf jaloers òf zelf al dankzij zuiver geluk aan die ondergang waren ontkomen.
Die drie onheilsduivels smeten emmers vol met roet, pek en veren over elk net ontwakend liefdesleven dat, met alle gevolgen van dien, voor de verleiding dreigde te bezwijken. Wat heet? Vrachtwagens vol minachting, schande, sensatie roddel, veroordeling en uitbanning lagen na elke geluks explosie vier weken op de loer.
Niet alleen voor jou en je vriendin, maar voor je vader, je moeder, je hele familie en voor iedereen die jullie voordien zo goed gezind was.
Een onuitgesproken jaloezie omdat "hun daar" wel de durf hadden gehad of voor de verleiding waren bezweken. En papa en mama, ooms en tantes, baas en buurvrouw niet. Of, voor hen die bij zichzelf best wisten, dat ze bij toeval niet dezelfde pech hadden gehad.
Welkom baby, zo zul je vanaf de dag van je geboorte, deze huichelende wereld leren kennen en voor altijd met je meedragen.
En dat alles alleen maar omdat verliefde mensen niet mochten doen wat de natuur hen opdroeg om juist wél te doen.
De generaties van nu begrijpen dat niet. Die hebben de pil of kopen condooms bij elke supermarkt.
Wees blij dat jullie niet hebben geleefd in de tijd van voor het zingen de kerk uit. Van meestal helemaal de kerk niet in. Van die verkillende angst voor wat er misschien van komen kon.
Voor de schande van dat “ene keertje dan" dat soms toch een “moetje” werd. Van gedwongen trouwen met een dikke buik. In schijnheilig wit. En een bruiloft die helemaal geen bruiloft was. Maar een boetedoening.
Als de bruidegom er tenminste niet allang tussenuit geknepen was.
Van bevallen bij de Nonnekes die zo jaloers waren als de pest omdat zij maar één onbereikbare minnaar hadden. Die ene minnaar was de hen aangesmeerde Here God… Die hen nog nooit z'n neus had laten zien. Laat staan z'n …….
En die het dan dus stiekem met een altaarkaars probeerden na te bootsen omdat alleen dàt al zo lekker voelde… En dan de dag erna het toppunt van hun jaloezie er soms zo lekker uit mochten slaan.
Want dan kneep God kennelijk een oogje toe…
Dàt deed de door hen aanbeden Vader dan nog wel.
30 juni 2025