Brieven aan Rietje

Ben en Ria zijn geweest. Om twee dingen te doen. Om te kijken hoe ik hier woon. Ze waren sprakeloos, maar dat is iedereen… En verder om te bepraten wat te doen als ik ook niks meer kan. Een soort van Mantel Na-Zorg. En zij hadden nog een derde opdracht vonden ze zelf: lieve dingen doen voor mij.

Ria vindt me "een lieve man". Dat hebben we vaker gehoord, toch? Want dat vond jij ook. Nou, lieve dingen doen voor een opa, dat kun je aan Ria wel over laten. Ze kan ook bijna net zo goed zo'n vitrinekast inruimen als jij. Het historisch glaswerk en dat Fichtelblauwe servies mochten in die andere kast blijven staan. Dat had ik goed gedaan. Logisch want ik had er nog foto's van hoe jij die destijds had ingericht.

Die andere kon nu ook worden ingeruimd nadat drie dagen ervoor ene 'Guidion' was geweest, de TV had aangesloten en die tweede kast dus eindelijk ook op z'n plaats kon.

Ik heb daar achteraf één dingetje aan veranderd: dat danspaartje van jou een voornamer plekje gegeven. Maar dat jouw kringloopvondst voor ons zo'n symbolische betekenis had, kon zij niet weten.

Toen ik eindelijk had toegegeven dat bijna elke dag te doen, moest ik persé "even gaan rusten". Ze waren zo nieuwsgierig naar het centrum van Joure. Dus waren ze iets van plan. Zo dom ben ik nu ook weer niet. Maar deed wel alsof. Dat leer je wel als nabestaande. Ik las ergens dat je met medelijden moet leren omgaan. Ook als je zelf eigenlijk nog alles kunt.

Dat gevoel had ik bij hen niet zo, want er dienden ook veel uiterst serieuze zaken te wòrden besproken. Met Ben als vervanger van Willem weten ze maar al te goed dat onze nazaten volstrekt ten onrechte alles nalaten waar die zich eigenlijk al bijna twintig jaar verplicht toe hadden moeten voelen. En zelfs nu nog onze notaris mee onder druk proberen te zetten. Vruchteloos, dat kan ik je wel verzekeren. Ze hebben destijds immers al alles gekregen, waar ze toen zelfs nog niet eens recht op hadden. Maar toch zul je wel wéér schrikken als je dit leest. Zelfs zij die jij van iedereen het meest vertrouwde speelden het spel al jarenlang mee. Dat doen geld, aanzien, goddeloosheid en woke. Het zij zo. Mijn band met het hospice is gelukkig goed!

Anderhalf uur later bleek er een versierd kerstboompje een plekje te hebben gekregen, een complete slinger kerstverlichting boven de balkondeuren te branden en nòg een klein echt boompje op het balkon z'n best te doen om voor wat regelbare flikkering te zorgen tijdens de komende feestdagen. De enigen die dat ook zouden kunnen zien, liggen honderdvijftig meter verderop. In hun laatste rustplaats. Denk niet zij daar wakker van worden…

Het was écht aandoenlijk allemaal. Natúúrlijk was ik er enorm blij mee!

Als ons eigen kerstboompje toen ter sprake was gekomen dan had dat wellicht niet het juiste moment geweest. Ik denk dat ik het op die glazen "etagère" hier naast me in mìjn schrijfkamer permanent laat branden. Net als de jaren hiervoor. Hier zit ik tenslotte meestal als ik niet slaap.

Je raadt het natuurlijk al: ik had ons tafeltje gereserveerd bij Aqua Village. En Suewen tevoren ingelicht. Voor wie er nooit is geweest blijft dat altijd een verrassing: een mooier uitzicht dan over het gastvrije water-entree van Sneek is nauwelijks denkbaar. Zelfs in deze tijd van het jaar nu de bootjes weg zijn en overal de verlichting aan is. En het eten nog steeds even voortreffelijk en toch betaalbaar. Naar westerse begrippen zelfs goedkoop.

Suewen en Minus zijn ook enorm zorgzaam voor me. Ben daar ook al met Anne en Thea geweest. Was ook fijn. In vele opzichten. Maar dat schrijf ik je een andere keer wel.

Vanaf het Oriëntaalse Aqua Village rijd je binnen vijf minuten op de snelweg. Zo had ik Ben ook voorgesteld om te doen. En ik dus binnendoor terug naar Joure. Thuis was alles schoon gepoetst en afgewassen. De keukenhoek heb ik hier en daar wat "terug georganiseerd" naar de opstelling die ik makkelijk vind in het dagelijks gebruik. Het enige wat me nog ontbreekt is een oventje. Want daar kan ik toch meer mee dan met zo'n hete lucht bak- en opwarm apparaat. Zal ook wel weer aan mij liggen. Gelukkig denkt lang niet iedereen dat. 
 

7 december 2025