De erfenis van Kleine Adolf

Kleine Adolf zocht een zondebok. Wat dat is? Iets of iemand die je de schuld kunt geven van je eigen rotstreken. En al pakweg 25 eeuwen zijn de joden dan het eerst aan de beurt. Waarom altijd zij weer? Geen idee. Of het moest wezen omdat die (zie het Oude Testament) op een andere Messias* zaten te wachten dan zij die zich nu al 2025 jaar Christenen laten noemen?
 
En die uitgerekend nu, op dit geëigende moment, in hun ‘schamele’ vergaderzaaltje van de Sixtijnse Kapel een nieuwe opvolger van Jezus zitten te kiezen. Een nieuwe Paus. Alsof een mens de Messias kan vervangen. Maar goed. Dit levende symbool van het Rooms Katholieke geloof verbindt toch anderhalf miljard gelovigen. En dat is nooit weg in deze steeds gewelddadiger wordende wereld.

*) Een door de schepper gezonden vredestichter en gids voor de hele mensheid.

Intussen zitten de Orthodoxe Joden nog steeds te wachten op hùn Messias. Hun hedendaagse, meer vrijdenkende geloofsgenoten hebben dat niet meer zo. Die zijn, net als de moderne Christenen, Islamieten, Hindoes, enzovoort gewoon met ons "verlichte" wereldbeeld mee gegaan. Maar dat Adolf hen op een schandalige manier heeft uitgedund is geen fatsoenlijk mens vergeten. Zij niet, wij niet, en al die anderen niet. Tenminste, dat hoop ik.

Want dat mogen we nóóit vergeten. 

Maar helaas. Die kennelijk niet uit te roeien jodenhaat blijkt her en der nu toch weer op te vlammen. En nogmaals: WAAROM? Omdat de herinnering aan hun voorvaderen hen dat voorschrijft? Zit moeten haten vastgeroest in hun genen? En zit dat haten hen dus in het bloed? Of zit het ook nog steeds in hun hedendaagse opvatting van geloven? Beseffen ze dan wel dat ze daardoor ìn één klap geen haartje beter zijn dan Kleine Adolf. Met als enig mager excuus dat ze olie- maar dan ook oer-olie-dom zijn…

Want Iran mag dan wel bijna klaar staan om Israël in één klap van de kaart te vegen. En zou dat nog doen ook als ze niet bang waren om vervolgens hetzelfde lot te ondergaan. En Hamas mag waar dan ook ter wereld zomaar vierhonderd onschuldige jongeren vermoorden. En dan verwachten dat alle burgers van het hedendaagse Israël braaf en gehoorzaam hun koffers pakken. En dat ze weer gaan zwerven om overal gediscrimineerd te worden. Omdat hen nergens een vaste plek wordt gegund om te blijven wonen. Vind je dat dan een haalbare oplossing? Dat meen je toch niet, hè?

Of ik het derhalve eens ben met de manier waarop Israël van plan lijkt de terroristen van Hamas voor altijd uit te schakelen? Natuurlijk niet. Ik vermoed dat de regering daar dat ook niet op deze manier zou durven bedenken als die zich niet gesteund wist door het tot nu toe machtigste land ter aarde.

Ik hoor zojuist in het dagelijkse NOS-nieuws dat zelfs wij Israëls' plannen "disproportioneel" beginnen te vinden. En ik vrees dat het nu aardig begint te lijken op Oog om Oog en Tand om Tand. Zo van: jullie hebben Kleine Adolf z’n gang laten gaan… (tachtig jaar geleden)… dus hebben wij nu het recht om wat terug te doen. Onder het motto "Als de wereld ons nooit van die ingesleten jodenhaat afhelpt, dan is dat voor ons de vrijbrief om alles te doen, maar dan ook álles om onszèlf te bevrijden van die haat en vooral van de gevolgen daarvan.” 

Ben ik het daarmee eens? Natuurlijk niet. Eens moet het allemaal ophouden. Anders glijdt de mensheid af naar een onontkoombaar einde. Daar zijn we trouwens al behoorlijk ver mee. Wachten op een soort van Messias is kennelijk ook de oplossing niet. 

Laten we intussen vooral niet vergeten dat de overgebleven joden daar in Israël, direct na Adolf z’n Holocaust, zijn terug geplant door de Engelsen. Met instemming van vrijwel heel het vrije deel van de wereld dat de oorlog had gewonnen. En het schamele excuus dat die “paar Palestijnen daar best een beetje konden opschuiven”. 

Want zo is het direct na de welverdiende ondergang van Kleine Adolf wel gegaan. Als een soort van collectieve Wiedergutmachung met als welgemeende afscheidswens: “En zoek het nu verder zelf maar uit.”  

Echter, de bijna onvoorstelbare maar tegelijk gewetensvolle bijkomstigheid is, dat ik de Israëliërs van nu nog begrijp ook. Daarvoor hoef ik mij maar in te denken hoe ik me zou voelen als ik daar nu zou wonen. Met mijn gezin en alles wat me lief is. Opnieuw en door de hele geschiedenis heen steeds weer blootgesteld aan Kleine Adolfjes die telkens weer ergens de kop opsteken. En dan realiseer ik mij tot mijn grote geluk…

… dat ik niet als Jood geboren ben.

7 mei 2025