Het was dus écht oorlog gisteren. Met een groep die niets anders wil.

Die groep - voortgekomen uit de 'harde kern' op de voetbaltribunes - is nu nog te overzien. Pak ze aan. Nu het nog kan. Of nog even met begrip òf direct met straffen die ze misschien juist wèl begrijpen: eenzaamheid, afzondering, geen kans meer om waar dan ook op los te slaan. Laten we proberen hen op alle mogelijke manieren af te zonderen van ons die alleen maar vreedzaamheid en rust willen. Geloof ze niet met hun kletsverhalen over complotten die ze zelf verzinnen. Of van internet afplukken. Alleen om maar ergens op los te kunnen slaan.

Vechten om het vechten

Zonder ze af. Laat hen niet meer toe in de levens van ons die echt niet willen vechten. En desnoods dan maar even niet meer wíllen demonstreren. Niet meer in grote groepen willen samenkomen. En voetbal tot onze grote spijt, dan maar een paar weken of maanden op de TV volgen. Want dat soort samenkomsten zoeken ze op. Om er zoveel mogelijk op los te kunnen slaan. Vechten om het vechten.

Haal dat gezwel uit ons leven weg. Nu het misschien nog kan. Nu het nog maar een pijnlijke bult is. Maar helaas geen klein bultje zoals 23 jaar geleden. Zie foto.

Laat de mensen die ons helpen, beschermen en de klappen opvangen niet langer in de steek. 

Ze worden niet betaald om voor ons, zèlf het ziekenhuis ingeslagen te worden. Zonder ze af, de daders die dit proberen te doen. De groepen die geen idealen meer hebben en alleen maar vechten willen om het vechten zelf. Kom op voor de mensen die we zelf in de frontlinie hebben gezet. De politie en de hulpverleners. Laat ze nu niet in de steek. Nu het nog kàn.

Toen is het al begonnen 

Het jongetje op de foto is nu achter in de twintig. Drieëntwintig jaar geleden schreef ik al over hem. Omdat het een signaal was dat me verontruste. Wetend wat we nu weten, zou het me verbazen als hij nu een brave burger is. Met vrouw, kinderen en fijne buren. Ik vrees van niet.

Geen regering kan dit nu nog aan zonder onze hulp

Ook opnieuw kiezen helpt niet meer. Stelt alles alleen maar uit. Maar aan de laatste ronde hebben we wel een goede premier overgehouden. Denk ik. Niet zo'n geslepen draaitol/onderhandelaar als Rutte was. Met als enig ideaal: het ego van Markje zelf. En dat ongetwijfeld nog steeds is.

Geef die gewezen ambtenaar nog iets meer ruimte. Hij zou wel eens de man kunnen zijn die we zochten. Niet het hele kabinet maar hèm. Misschien wel de laatste idealist die zich nooit heeft laten kiezen maar er gewoon inrolde. Omdat het hem gevraagd werd.

Geef hem de kans en de ruimte om te bereiken wat we allemaal (op die nu nog kleine groep na) zo graag weer terug willen. Het is zo maar een idee van me. Maar het zou best wel eens kunnen lukken. Omdat jullie het ook willen. Hoop ik. Misschien is het onze (ook jouw) laatste kans… want zo erg is het. Zie de kranten van gisteren en vandaag. En het nieuws op de TV.

. . . . . 

Nu ik dit teruglees, met al m'n opgedane kennis en ervaring van een lang leven, verander ik niets meer aan dit artikel. Ook al bezorgt me dat het imago van een oud mannetje dat terugverlangt naar oude tijden. Terwille van z'n kinderen en kleinkinderen. Want anders zal het voor hen nu al te laat zijn om straks te kunnen zeggen: "het zal mijn tijd wel uitduren…."