Mobilisatie

IK KOM UIT DE TIJD

… van de mobilisatie. Wat dat was? Iedereen die als "reservist" na school ooit verplicht was geweest een militaire opleiding te volgen, met een uniform als blijk van geschiktheid, moest als de bliksem weer in dienst. Dan konden we tenminste probéren om Hitler tegen de houden. Dat is niet gelukt. Binnen vijf dagen was ons land bezet en Rotterdam plat gebombardeerd. Of omgekeerd. Zo kort heeft ons gewapend verzet tegen oppermachtig Duitsland geduurd. David tegen Goliath. Maar dan zonder Gods hulp. Wat daarna kwam heet bezetting. In oorlog zijn is iets heel anders dan wat er tijdens een bezetting gebeurt.

Mijn vader was ook gemobiliseerd. Zijn rang? Eerste luitenant. Officier dus. Zijn compagnie moest de kust verdedigen. Vanuit Fort Hoek van Holland. Dat was voorzien van kanonnen die de zee en met name de havenmond konden bestrijken. Maar het achterland niet. Dat de vijand ook daar vandaan zou kunnen komen, was men bij de bouw en aanleg even vergeten. Dat is dus waar nog steeds schepen de Nieuwe Waterweg binnen varen op weg naar Rotterdam. De bedoeling was om die route open te houden. Dat is natuurlijk ook niet gelukt. Het had trouwens allemaal geen zin meer, want de havens in Rotterdam waren kapot gebombardeerd. Adolf hield er allesbehalve sportieve opvattingen op na. Dat is genoegzaam bekend inmiddels. Hoe zo'n klein manneke de baas van zo'n groot land kon worden? Alleen door zijn grote bek en zijn loze beloften aan het Duitse volk, dat in armoede leefde. De grootste economische wereldcrisis ooit was toen al elf jaar aan de gang. Wij waren er ook slecht aan toe. Maar het kon allemaal nòg erger: crisis plùs oorlog.

Ik wist nog van niks want ik was anderhalf. We woonden tijdelijk in Hoek van Holland. In een pension. Er stonden trouwens erg veel huizen leeg. Families trokken bij elkaar in om op die manier samen de huur nog op te kunnen brengen. Eigenlijk hebben mijn ouders en ik toen veel geluk gehad. Ons huis in Rotterdam was er ook niet meer. Na de capitulatie (overgave) van ons land en de demobilisatie van mijn vader hebben we een paar jaar in Dordt gewoond. Mijn opa was aannemer en had een paar lege huizen over. Of mijn vader tijdens die vijf dagen echt gevochten had? Gek genoeg wel. De mof kwam weliswaar uit het oosten, maar ook door de lucht. Hitler voerde, een door hem zo genoemde, "Blitzkrieg" en stuurde vliegtuigen met parachutisten tot ver achter de linies. Die kwamen in de polders ten westen van Rotterdam terecht en begonnen daar meteen schuttersputjes te graven. Althans, dat probeerden ze. Maar ze kwamen slechts een paar decimeter diep. Want daar hebben wij grondwater. En dat wist Adolf niet. Vanuit Fort Hoek van Holland was het een fluitje van een cent om een groot groot deel van die zielepoten in te rekenen. Jongemannen die Adolf hun geweten had afgenomen. Eén riep nog "Heil Hitler". Die kreeg mijn speen in z'n snavel geduwd. Nee hoor, dat verzin ik nu ter plekke. Dat werden dus onze krijgsgevangenen. Dat zijn ze maar een paar dagen geweest. Toen werden de rollen omgekeerd. Nederlandse soldaten konden naar huis maar officieren moesten een verklaring tekenen. Daarin beloofden ze verder niets tegen de bezetters te zullen ondernemen. Dat was een makkie, want niemand hechte enige waarde aan dat afgedwongen stuk papier.
De Duitsers zelf ook niet, denk ik.