Opa’s rode kaart

Ik kom nog uit de tijd dat mijn oma met pijn en moeite 71 werd. Een fikse griep werd haar noodlottig. Mijn grootváder ging linea recta naar Huize Avondzon. Dat hoorde zo in die tijd. De één ging dood, de ander naar Avondrood. Opa was 82 toen hij daar zonder breukband uit z'n bed kukelde. Dat werd je noodlottig in die tijd. Helaas is dat defect erfelijk. Volgende week wordt er bij mij zo iets akeligs nog op tijd voorkomen. Niet dat ik niet uit bed kan vallen, maar dat ik dáár tenminste niet aan dood hoef te gaan.. Een simpele dagopname. Twee matjes, voetjes vegen en je merkt er niks meer van. Je kunt ermee voetballen. Dat doe ik niet. Denk wel dat ik het nog kan. Maar niemand gelooft me. Ben nu ook bijna 82 namelijk. En om naar te kijken vind ik de TV-serie "Dagboek van Hendrik Groen" leuk. Maar Huize weet-ik-veel bevalt me op voorhand al helemaal niet. Oud En Fit bevalt met beter dan OMANIDO! Ofwel nog verder afgekort tot OEF. Voetballers krijgen ook wel eens matjes. Om zo'n halve doodschop wat beter op te kunnen vangen. Maar die zijn wat jonger. Is tegenwoordig een "normale blessure." Sommige profs zitten er vol mee. Verschil met opa? Vooruitgang in de kunst der geneeskunde. Ze geven je gewoon een soort van inwendig maliënkolder. Ik denk wel eens dat ze daardoor na een aanslag zo vlug weer opstaan. Natuurlijk niet voordat de dader tenminste geel heeft gekregen.

Opa z'n broer haalde zowaar de 96 maar dat was een uitzondering die de krant van die week haalde. Broer was nooit getrouwd, liet het werken aan anderen over en had dus ook nooit geleden. Wie wél werk had zorgde voor de hele familie. Opa nu dus ook niet meer. Ik mocht mee in de stoet van rijtuigjes met zwart aangeklede paardjes. Maar verder herinner ik me alleen dat ik liever was gaan voetballen. Mijn vriendjes keken niet eens op van de stoet. Ons trapveldje lag naast de begraafplaats. Een bal over het hek was geen doodzonde. Ik begreep ook niet waarvoor al die sombere wagentjes nodig waren. En waarom we zo'n omweg hadden gemaakt. In die tijd snapte je zoveel nog niet. De meeste volwassenen trouwens ook niet. Deden ze geen moeite voor. Ze dachten nauwelijks na en deden alles omdat het zo hoorde. Als het tòch fout ging dan kon je terugvallen op Het Geloof. Dat was rechtvaardig en zou alles rechttrekken. Na je dood.

Ben bang dat opa daar weinig van heeft gemerkt....