Opgelicht of overgeslagen tussenhandel?

Want dat laatste loont wel degelijk. En daar zijn meerdere manieren voor.

 "25.000 ondernemers opgelicht" kopten de NOS en de Telegraaf gisteren. Mijn eerste vraag is dan: zijn er inderdaad zoveel bedrijven en bedrijfjes opgelicht? Of is er sprake van 25.000 gevallen van oplichting bij een nog onbekend aantal en in werkelijkheid veel minder ondernemers? Dit onderzoek betrof er toch maar 1800? Was het echt wel representatief? Of zijn de ZZP-ers soms ook mee geteld? Dat zijn toch eigenlijk zelfstandigen met een soort van belasting-, verzekerings- en pensioentruc? Hebben we zonder hen in dit land echt wel 25.000 ondernemers over? Dat is een vraag voor Nederlandse Stichting voor Statistiek. Straks even kijken of die nog wel bestaat.

Vlug, vlug, vlug

Want alles moet vlug, vlug, vlug en het nieuws ligt niet zelden al op de pers of is te lezen op de smartphone voordat het eind van de kopij de redactie PC verlaten heeft. Of staat op de autocew. Dit laatste voor mìjn securigheid. De autocew is het apparaat waar de nieuwslezer of -lezeres de tekst vanaf leest.  Of 25.000 veel is of juist weinig staat er ook niet bij. Met andere woorden: wat moet ik met dat cijfer? Niks, maar het feit ligt er: er is veel te vaak sprake van oplichting.

Wat te doen?

Niet iets leveren dat al niet betaald is of ter plekke wordt betaald. Dat is het handigst. Boter bij de vis. Hoewel, als nou juist die vis eens niet zuiver op de graat is. Wie heeft dan wie opgelicht? En stel dat de visboer zelf niet wist dat die vis heel lang geleden voor 't laatst gezwommen heeft en ook nog eens náást in plaats van ìn de vriezer lag…

Toch maar verse vis

Laten we er toch maar van uitgaan dat het geleverde product aan alle eisen voldoet, maar dat de betaling niet onderweg is of dat zelfs de hele koper niet bestaat. Want daar hebben de nieuwsbrengers het over: identiteitsfraude.

Webwinkels

Zelf kan ik die ellendeling niet zijn want alles dat ik bij webwinkels bestel, krijg ik niet in handen zonder vooraf te hebben betaald. Per iDeal in mijn geval. Vind ik makkelijk en overzichtelijk. Gewoonlijk zijn ze ook bereikbaar. Dat is met een Creditcard vaak veel moeilijker. Bovendien kijkt mijn bank mee als ik een betaling doe. Je weet wel: naam en nummer gecontroleerd. Ik mag toch aannemen dat ze dat bij een iDeal betaling ook doen. Daarmee lijkt me het risico van identiteitsfraude uitgeschakeld.

En dus ligt het risico aan mijn kant. In casu bij de klant. Want ik betaal vooruit. Met andere woorden ik beoordeel zelf bij wie ik iets bestel. Is nog nooit fout gegaan, want de Bol.com's van dit land zijn zuinig op hun goeie naam en verliezen liever een paar tientjes dan een navordering op te moeten starten. En gelijk hebben ze: ruzie moet wel lonen. En géén imagoschade berokkenen. Want de buren kijken mee!

Marktplaats

Ook Marktplaats is zo'n onderneming die, voor wat er onder hun paraplu aan handel plaatsvindt, erg fraudegevoelig is. En daar komt het veel vaker voor dat klant en verkoper elkaar totaal niet kennen. Bijna altijd. Als het imago van Marktplaats (MP) afzakt naar het niveau van een bedenkelijk instituut, dan stort hun klantenkring ook in elkaar. Zowel aan de kopers- als daarmee ook aan kant van de aanbieders. En dat weten ze. Dus kun je MP onder "kopersbescherming" betalen. Dan regel je een aankoop met de aanbieder maar betaalt voorlopig op een tussenrekening van MP. Die houdt dat geld vast tot jij groen licht geeft en laat weten dat je het bestelde ontvangen hebt.

Beter leren kennen

Het is me dan ook nog nooit overkomen. En waardoor niet? Ik zal nooit iets via MP kopen zonder zoveel van de aanbieder af te weten dat ik het aandurf. Dus òf ik haal af wat ik graag wil hebben en betaal ter plekke. Of ik heb, voordat ik bestel, al een hele correspondentie achter de rug met de aanbieder. Via "stuur een bericht". Die heeft dan meestal niet in de gaten dat ik eerst hèm of hààr beter wil leren kennen. En pas daarna mijzelf voor 90 procent zekerheid verschaf of hetgeen ik wil gaan bestellen ook toegezonden krijg (eigenlijk liever nog ga halen) en precies is wat ik hebben wil.

Wat heeft een oudere aan een splinternieuw product?

Iets niet nieuw kopen wat via Marktplaats veel minder kost dat doen we vaak. De belangrijkste reden? We zijn oud en dus hoeft wat we kopen niet zo heel erg lang meer mee te gaan. Is de vorige eigenaar er zuinig mee omgegaan? Dan is dat precies wat we willen hebben.

Action

Action is typisch zo'n winkel die het moet hebben van omzetsnelheid. Een product dat te lang in het schap blijft staan of in het magazijn, zul je daar maar één keer aantreffen. Het hoeft niet slecht te zijn maar wordt niet snel genoeg verkocht. Ook niet voor zo weinig geld.
De hele detailhandel gebruikt daarvoor de term "winkeldochters" en daar houdt zo'n enorme winkelketen niet van. Ze houden niet van lang bewaren en zeker niet van weggooien. Wij ook niet, toch? Dat maakt de prijs van wat je daar wél kunt kopen een stuk lager dan als je daarvoor naar de concurrentie gaat.

Maar niet verbaasd zijn als een product dat vorige week nog in de schappen lag deze week volkomen is verdwenen. Dan was het een assortimentsproef of de klant had sowieso te weinig belangstelling.

Sterke merken zó goedkoop?

Bij het "ontstaan" van Action verbaasde ik mij over de van oudsher "sterke" merkproducten die ik daar aantrof. En ik dacht: daar krijgen ze vast gedonder mee, zo ver beneden de adviesprijs. Want ik ben van de Oude Stempel. Ik zal geen voorbeelden noemen, want ben ook al heel lang met pensioen en dus ook geen adviseur meer. Maar die merkproducten zijn daar gewoon gebleven. Dat was in de tijd van de "selectieve distributie" ondenkbaar. Waarom nu niet meer? Omdat handel om winst gaat en niet om ethiek. En als de fabrikanten rechtstreeks leveren dan verdienen ze daar kennelijk nog steeds genoeg aan. Of ze kunnen hun restanten kwijt op deze manier. Bij introductie van een nieuwe verpakking bijvoorbeeld.

"We moeten wel!"

Andere winkelketens zullen heus wel eens geklaagd hebben. Supermarkten bijvoorbeeld kregen daarbij kennelijk geen poot aan de grond. Om de doodeenvoudige reden dat ze (als straf voor de productent) die merken niet uit het schap kunnen halen. Want de niet-Action klant zoekt ernaar. En als hij merk X niet vindt dan gaat hij naar een andere winkel die X nog wel verkoopt. Met als risico dat de klant in die andere winkel nog veel meer ontdekt, dat van z'n gading is. Of makkelijker bereikbaar, of toch goedkoper, beter parkeren of… noem maar wat op.

Kringloop

Het is lang niet altijd gebruikte rommel die je daar aantreft. Bedenk hoe al die spullen daar gekomen kunnen zijn. Is het erg oud dan is de afkomst meestal wel duidelijk: de vorige eigenaar gaat òf klein wonen (Zorginstelling) of is niet meer. Laten we een faillissement ook niet uitsluiten. De al of niet tijdelijke woning moet snel leeg in verband met verkoop of een nieuwe huurder. En voor de vuilstort dient extra te worden betaald. Dan staan er grotere belangen op het spel dan de vraagprijs voor een antiek klokje, een barometer of een televisie. Maar soms zit er ook wel eens iets heel bijzonders tussen. Snuffelen valt aan te raden. Ook tussen de boeken en CD's. Is wel verslavend voor onze generatie.
Je gaat zelden zonder iets de deur uit. Dus wees wel gewaarschuwd. Het kost toch maar een frats.
En dat is zó leuk...

Met de meubelen kan een familie al helemaal geen kant op. Geen plaats of het is hun smaak niet.
Wat dat betreft kunnen starters al of niet tijdelijk hun hele huis inrichten. En zijn immigranten er vaak verschrikkelijk blij mee.

Bij het leeghalen is het meestal alles of niets. Want de Kringloopwinkels moet ook huur en personeel betalen. Het gemiddelde glas kost daar een dubbeltje en een schaal of pan - hoe nieuw of vrij van gebruikssporen ook - een fractie van de nieuwprijs.

Wat kleding betreft, dat is iets waar iedereen zich zelf maar een oordeel over moet vormen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik vaak een heerlijk suède vest draag dat ik nieuw nooit zou hebben gekocht. Maar er in dit geval voor 15 euro ook nooit aan bekocht kan zijn. Echt waar, je ziet het er niet aan af!

Temu en zo?

O ja, ik begon dit artikel over oplichting, maar ben van dat onderwerp afgeschaatst..

Om hier evenwel nog over Temu te beginnen; dan wordt dit wel een heel erg lang artikel. Discutabel ook. Daar hou ik wel van. Maar daar denk ik toch wat anders over dan de overheid die tenslotte de belangen van ons bedrijfsleven moet dienen. Daar heb ik toch wat minder moeite mee. Zeker als ik voor minder geld toch met een volle kar prachtige spullen over mijn eigen drempel stap... 
(Vrij naar een bekende supermarkt)