Dàt is me wat… Je bent oud en je wilt nog wat. Sneeuw. En niet zo'n klein beetje graag. Nee, liefst een heel dik "pak". Zoals vroeger elk jaar wel één of twee keer. Maar vroeger is niet meer. Dat weten we maar al te goed. Zo kort voor ons Grote Afscheid.

Ik kom nog uit de tijd dat mijn oma met pijn en moeite 71 werd. Een fikse griep werd haar noodlottig. Mijn grootváder ging linea recta naar Huize Avondzon. Dat hoorde zo in die tijd. De één ging dood, de ander naar Avondrood. Opa was 82 toen hij daar zonder breukband uit z'n bed kukelde. Dat werd je noodlottig...